Regelmatig wordt in een arbeidsovereenkomst opgenomen dat overuren geacht worden opgenomen te zijn in het salaris. Dit betekent echter niet dat nooit overuren hoeven te worden uitbetaald. Uit een recente uitspraak van het Gerechtshof in Den Bosch blijkt dat als de overuren buitenproportioneel zijn, de werkgever deze moet uitbetalen ondanks de afspraken in de arbeidsovereenkomst. Dit geldt ook als de werknemer niet eerder heeft geklaagd over de niet-uitbetaalde overuren.
Meer werken dan is overeengekomen
Sommige functies brengen met zich mee dat een werknemer regelmatig meer werkt dan is overeengekomen. Dit kan de werkgever compenseren met een hoger salaris, meer vakantiedagen of andere secundaire arbeidsvoorwaarden. In deze zaak ging het om een werknemer in de functie van financieel adviseur. In zijn arbeidsovereenkomst was opgenomen: “Werknemer treedt in dienst voor 40 uren per week. De aard en inhoud van de functie brengen met zich dat regelmatig meer uren gewerkt zullen moeten worden om tot een verantwoorde functie-uitoefening te komen en dat werkzaamheden in avonden en op zaterdagen verricht dienen te worden. De hierna genoemde salarisvoorwaarden zijn hierop afgestemd”.
Toen de werknemer uit dienst trad, maakt hij aanspraak op uitbetaling van de door hem gewerkte overuren.
De kantonrechter wijst de vordering van de werknemer af. Volgens de kantonrechter kan namelijk, gelet op de tekst van de arbeidsovereenkomst, alleen grond zijn voor betaling van overuren indien een betaling expliciet tussen partijen is overeengekomen of indien sprake is van bovenmatige overuren. Volgens de kantonrechter is van dit laatste geen sprake.
Het Gerechtshof overweegt daarentegen dat slechts gemiddeld anderhalf tot twee uur per dag aan overwerk redelijk is. De overige uren moest de werkgever dan ook uitbetalen. Het Hof maakt uit de bepaling, welke is opgenomen in de tussen partijen gesloten arbeidsovereenkomst, op dat partijen zijn overeengekomen dat een redelijk aantal overuren is inbegrepen in het overeengekomen salaris van de werknemer. Het hof trekt daarbij de grens bij anderhalf tot twee uur per dag.
Het goed en duidelijk verwoorden van de bepalingen van de arbeidsovereenkomst is dus van groot belang. Toch kan de redelijkheid met zich meebrengen dat afspraken zoals hierboven besproken een grens bereiken indien meer dan 1,5 à 2 uur per dag wordt overgewerkt. De bovenmatige uren zullen dan ook uitbetaald moeten worden. Deze grens zal – afhankelijk van de feiten en omstandigheden van het geval – hoger of lager kunnen uitvallen, maar is zeker een richtlijn die in het achterhoofd moet worden gehouden.
(Hof Den Bosch 12-06-2012, LJN BW8292)
