De Eerste Kamer heeft op 6 oktober 2020 het Wetsvoorstel Homologatie onderhands akkoord als hamerstuk afgedaan. Dat betekent dat de wet op korte termijn in werking zal treden. De WHOA beoogt de reorganisatie of sanering van ondernemingen buiten faillissement makkelijker te maken door de mogelijkheid van het aanbieden van een onderhands (dwang)akkoord. Dit maakt het herstructureren van in de kern gezonde ondernemingen makkelijker waardoor faillissementen kunnen worden voorkomen.
Hoe werkt het (dwang)akkoord?
Alle schulden van een onderneming kunnen in principe worden meegenomen in het akkoord, met uitzondering van verplichtingen uit arbeidsovereenkomsten. De schuldeisers worden ingedeeld in verschillende ‘klassen’. De onderneming is grotendeels vrij om deze indeling te maken en zelf te bepalen aan welke klasse een akkoord zal worden aangeboden. Schuldeisers die niet meegenomen worden in het akkoord, behouden hun vordering. Ook bestaat de mogelijkheid voor de onderneming om overeenkomsten eenzijdig te beëindigen als onderdeel van het akkoord (zie hierover mijn eerdere blog). Verder staat het de onderneming vrij om nieuwe financieringen aan te trekken en daarvoor zekerheid te stellen. Omdat dit onder het huidige recht meestal zal worden gezien als benadeling van schuldeisers, is dit uitdrukkelijk als uitzondering in de WHOA opgenomen. De levensvatbaarheid van ondernemingen wordt daardoor naar verwachting flink vergroot.
Stemming en voorwaarden
Wanneer het akkoord is aangeboden, stemmen schuldeisers per klasse over het akkoord. Het akkoord moet aan een groot aantal vereisten voldoen. De rol van de rechter is in eerste instantie beperkt. Wel kunnen eventuele geschilpunten met schuldeisers aan de rechter worden voorgelegd. Ook kan de rechter worden verzocht een afkoelingsperiode in te stellen of een lopende faillissementsprocedure tegen de onderneming te schorsen. Schuldeisers kunnen de rechter verzoeken een herstructureringsdeskundige aan te stellen die het akkoord begeleidt.
Homologatie
Wanneer het akkoord aan alle vereisten voldoet, zal de rechter het akkoord goedkeuren, ook wel homologatie genoemd. De beoordelingsvrijheid van de rechter hierbij is beperkt. Wel zijn in de WHOA nog een aantal weigeringsgronden opgenomen, waaronder bedrog of andere zwaarwegende redenen die zich tegen homologatie verzetten. Wanneer de rechter het akkoord goedkeurt, is het akkoord dwingend voor alle betrokken schuldeisers. Er kan door schuldeisers die zich niet in het akkoord kunnen vinden, geen hoger beroep tegen de beslissing van de rechter worden ingesteld.
Praktische bezwaren
De WHOA zou er voor moeten zorgen dat minder ondernemingen in een faillissement terecht komen. De WHOA maakt sanering en herstructurering van de schuldenlast mogelijk zonder dat alle schuldeisers met het akkoord hoeven in te stemmen. Schuldeisers moeten water bij de wijn doen, maar zijn in principe beter af dan wanneer de onderneming failliet verklaard wordt. De introductie van de WHOA stuit echter ook op praktische bezwaren. De WHOA is een complexe wet en voor het aanbieden van een akkoord is zowel juridische als financiële ondersteuning nodig. Dit kan aanzienlijke kosten met zich meebrengen. Dit geldt ook wanneer een herstructureringsdeskundige wordt aangewezen. Daar komt nog bij dat loonkosten vaak zwaar drukken op ondernemingen in zwaar weer. Deze kosten kunnen onder de WHOA nou net niet worden meegenomen in een akkoord. Mede om deze redenen is gekozen voor evaluatie van de WHOA binnen drie jaar na inwerkingtreding hiervan.
Heb je vragen over het aanbieden van een (dwang)akkoord of wil je weten of een akkoord voor jouw onderneming haalbaar is? Neem dan contact met mij of een van de andere specialisten van Haut Legal & Tax op om de mogelijkheden te bespreken via 023-5310060 of marieke@hautlegal.nl.
Lees meer:
- De herstructureringsdeskundige onder de WHOA
- Het wijzigen of beëindigen van overeenkomsten onder de WHOA
